Yanacak geceler olsaydı yakardım inan ,
ama geceler yanmak için değil
yaşamak için gülüm..
Ellerini tutmadım yar, yatamam geceleri..
Tutmasam da olur yaşamam geceleri..
Dünya dursa belki, o zaman kalmazdı ümidim..
Lâkin şimdi yakacak gece olsaydı,
Senin için yakardım inan.
Bir kıymeti olsaydı nezdinde seni sevmemin.
yakardım geceleri kimselere sormadan.
Yaksam duymazsın şimdi, bilmezsin bu geceleri, bu gündüzleri
ne kadar zor geçiyor sensiz, şiirin heceleri...
bilirim zor, uyumak da lazım gülmek için sabaha..
Felaha varmak için uyanmak bir sabaha..
sensiz olmak gibi,
Çocuksuz oyuncak gibi,
boynu bükük kalmak da vardır hayatta,
artık dönmeyen topaçlar gibi..
tavanarasında unutulmak gibi
sesin kulaklarımda
o lambalı radyoda,
duyar mıyım acaba bir kez tutsam elini ?
sessiz geceler gibi...
Yakardım geceleri beni duysaydın ey yâr,
yüzünde bir tebessüm olabilseydim ey yâr
tutup ellerini sürüp yüzüme
sesin duyup gülebilseydim ey yâr..
yakardım geceleri
yakardım heceleri ey yâr..
Ama biçâre
İçim sensiz dışım sensiz
Mecnun gibi oldum sensiz
bir nigâh et içim sensiz
günler geçmiyor leyla
sensiz dönmüyor dünya..
Yakardım geceleri
tutabilsem elini
görebilsem yüzünü
Bahtsız gün doğmadan leylâ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder