Yoksun gene, Gece örtüsünü çekmiş çoktan Tam da yıldızlar sessiz yanarken Tam da içim seninle kanarken Elimde bir mektup buldum kendimi Sahibi sahipsiz, adresi belirsiz. Elimde yıllar öncenin kokusu Narin ipek bir ten dokusu Gözler gözler yollarını Hiç varılmayacak çıkmayan sokaklara dalan umutlar Uzaklar zaten yok heryer yakın imkansıza Aynı havayı solumak bile Fikriyat suçu iken gece Düşünmeden durulmaz düşünceler Korku budur belki de.. Umutsuzluk çorak toprak, Susuz kara tohum Dinlemek seni kabahatlar kanunu Sana söylemek infaz. "gamzedeyim deva bulmam garibim bir yuva kurmam" Bir kelime daha duysam sesinden Ziyanı yok hiç eksilmez ziyândan Bilmezsin sen bilirim Seni düşündüğümü Ağaçların yaprakları kadar Aldığım nefes kadar Saçlarına değen o sombahar dalları Söylemezler beni sana. Bilirim.. Kulağına fısıldamaz nağmeler adımı.. Bilmezsin ve bilemezsin ölüp gitsem Sana yandığımı... İyi böyle, yazılmış yaşanır Bilirim.
Uşşak Şarkı Gam-zedeyim deva bulmam Bestekar: Tatyos Efendi Usul: Sofyan
Sıkılmadınız mı? Sütlü kahve halıdan, Kahverengi mobilyadan Kristal avizeden... Hiç mi vazgeçmeyeceksiniz "hayallerinizden vazgeçtiğiniz kadar" beyaz renkli beyaz eşyadan. Neden bütün montlarınız siyah? Neden bütün kaşkollarınız gri ? Neden bütün kazaklarınız kahverengi acaba? Hiç vazgeçmediniz? "tutkularınızdan vazgeçtiğiniz kadar" fare renkli çoraplarınızdan? Neden bütün saatler yuvarlak? Neden evlerinizin duvarları hep aynı renk şampanya? Çok mu içtiniz ? Aşık olmamışsınızdır bir kadına, arabanızın grisine aşık olduğunuz kadar? Spor ayakkabılarınız bile siyah, siyah mercedesinize binerken. Okuduğunuz kitaplar bile aynı... Korkmayın ! Marks okuyan gomonist, İkbal okuyan Işıdık, Sartre okuyan satanist olmaz... Aynı hep şarkılarınız.. Bıkmadınız mı? Korkmayın başka notalar, akrep gibi sokmaz. Sloganlar bile aynı yıllardır meydanlarda, ezile ezile bi bitmediniz mi? Takımları ayrı olanlar, ölmeye ölmeye gelenler stadlara, Yıllardır Samanyolu'ndan bir adım öteye geçemediniz mi? Hiç mi sıkılmadınız yandaş gazeteden ? Hiç mi vazgeçmeyeceksiniz renksiz muhalefetten ? İçinizden geçmiyor mu hiç mavi gökyüzü? Elektrik prizleriniz bile aynı ulan kavga ettiğiniz yan komşunuzla. Yaprağın bile bin yeşili varken doğada, senin sarığın hep aynı. Güneş bile hergün farklı kızıl batarken, senin atkın hep aynı. Bardaklar bile hep aynı şerbet de içsen, rakı da içsen.. Sevgililer hiç mi yıkmaz duvarlarını? Hep mi aynı kavgayı ederler? Cebinizdeki para aynı da alabilecekleriniz başka... Bu dünyaya geliş aynı da bırakabilecekleriniz başka. Hiç mi cesaretiniz yok filmciler, çekecek hikaye yok mu başka? Hayallere demir atılmaz, içinde durursan o hayatta hayal kalmaz. Bak, Dön sırtını bütün müptelalıklarına. Sen sen ol.. Başka ol.. Senden başka olmadığını anla.. Sen, Biz olma... Biz, Sen olmayacağız hiçbir zaman ! Bıkmadınız mı abi hep aynı kendiniz olmaktan ?
