Una Mattina

Herşey geçer bu kar bu yağmur bu ses bu hayat.. bekle...hiçbir şey olmayana kadar hayatta..

Bitecek zaman..kalmayıncaya kadar gölgemiz bu kaldırımlarda..

Bekle..

Ben gelmeyinceye kadar

Bekle sen olmayıncaya kadar

Bekle

Bu şarkılar bizim için çalmayıncaya kadar

Bekle!

Çav bella

Bizim için çalmayıncaya kadar..

Birileri söyleyecek bizim bugün ağlayarak söylediğimiz şarkıları

Neden ağladığımızı bile bilmeden

Belki ilk aşkına sarılacak o saf gencin elleri

Bizi hiç bilmeden

Kalbi heyecanla çarparken

O kızın beline sarılacak..

Sıkılacak yumruklar havaya

öfkeyle sevgiyle ve aşkla

çav bella

Yanımda sen olmayınca....

Seninle birlikte yürüdüğümüz yollarda

artık başkalarının gölgeleri var

Gölgesine sığındığımız bütün ağaçlar

Artık başkalarının

Varsın olsun...

Oldun ya....

Şahit yazdırdım Kız Kulesini

Sevmiştim ben

Sen şahitsin

Sonsuza dek..

Martıya dek

Artık alamadığım kokuna dek..

Varsın olsun..

Bütün şairler şahit bütün şarkılar

Şu düşen her kar tanesi..,Şahit..

Hepsi gördü

Bir adam salacaktan kız kulesine yürüdü..

Kalbinde sen

Öyle öldü...

O

"Bu dünyaya iz bırakıp gitmek o kadar önemli mi? 

İz...yaşadıklarının, hissettiklerinin yanında nedir ? Bu kadar önemli misin? bir yapraktan, bir damladan bir damla gözyaşından?"

Sensizlik

Zor ama..

Ya hiç olmasaydın?

Ya rüzgâr sensiz esseydi bu şehirde?

Ya güneş sensiz doğsaydı üstüme?

Ya bu deniz sensiz bıraksaydı tuzlarını üzerime?

Ya bu zeytinin yaprağı sensiz sallansaydı üstümde?

Şu uzaktan geçen vapur sensiz salsaydı dumanını

Şu siyah beyaz piyano tuşları sessiz öylece sensiz dursaydı

Ya şu saçların olmasaydı içimi kalbimi süpüren

Ya gözlerin hiç olmasaydı?

Hiç..

Ya çalsaydı pikapta şu şarkı

Sensiz tadı olur muydu bu en tatlı acının?

Ya ellerin olmasaydı tutamadığım

Ya nefesin olmasaydı nefesimde

Ya ellerin ah ellerin olmasaydı kalbimde

Esaret böyle olur muydu dünya denen demir parmaklıkta

Ezberlediğim tek şarkı

Sözleri olmayan gözlerin

Notasız bir senfoni fırtınası

Her ânı aklımda bir tecessüs

Uzat elini hiç bir zaman tutamayayım

Olsun sen varsın..

Sonsuza kadar..

Kimse bilmese de Sen

Varsın..

Zaman bitince, kapanınca defter

Sen olacaksın

Esen isimsiz yelde

İsimsiz martıda

İsimsiz şehirde

Giderken bir tek sen olacaksın

Kalbimde

Ve

Kimse bilmeyecek

Güneş doğarken yine

İlk sarı ışıkları

Yansıyan camlardan karşı sahilde

Ben yokken bile

Seni öptüğüm o yerde

Hep seni anlatacak

Hep bizi...

Öyle sevdiler ki;

Aslında yoktular...