Hisler Bütünü

Fesleğen kokusu parmaklarımda..
Buharlaşmadan önce son bir kez daha koklayayım..
Kalıcı olmaz hiçbir güzellik..hiçbir kötülük..tıpkı; "hiçbir herşeyin" kalıcı olmadığı gibi...

Yola çıktıysan ve menzilini bilemiyorsan, vardığın son yerdir, orasıdır, menzilin..
Bir âmak-ı hayal içinde sürüklenip duruyorsan...karaya vurduğun yerdir işte, o son varacağın yer !

Yok.. ben seni görmedim, hiç bilmem sesinin titremesini de..
Uykuya varmadan önce ne yana düşer başın ?
Yastığın kalın mıdır? 
Ne taraftan başlarsın saçını taramaya ?
Elmayı bütün mü soyarsın? yoksa dilimler misin?
Kaleminin arkasını ısırır mısın sıkılınca?
Dondurmanın "dondurması" bitince atar mısın? yoksa külahını sonuna kadar yer misin?

Hayatın Bütünü...
Bütün bunlar mı?

Hiçbilinmeyenli denklem yazmışım deftere...Bomboş ...
Ne sayılar ne x'ler ne y'ler....
Hiçbiri yoklar...

Önemli mi?
Sırası mı şimdi bunları sormanın ?

Sen varsan bunların hepsinin bir değeri olur..
O fırçanın, o bardağın, o kahvenin dumanının...

Güneş enerjisiyle çalışan araba...
Hidrojen gücüyle uçan uydu..
Rüzgar gücüyle çalışan ütü.. 
Düşünce gücüyle çalışan insan yanında hepsi bakkalda çırak..

Düşünerek var ettiğin bir evren var etrafında..
Kapat gözlerini ...yok sanki değil mi?
Aç şimdi gözünü..görme..farketme, hissetme..bak nasıl yok olmuş gibi gene var sandıkların !

Sandıkların içindeki kitaplar gibi..
Varlar mı? Okumazsan yani...
Elin değse de üzerlerinde..varlar mı?

Görmek varolmanın ilk şartı değil..
Düşünmezsen gördüğünü, gördüğün gerçek değil..
Düşünmediğini göremezsin..
Gördüğünü düşünmezsen, o gördüğün de zaten yok hükmünde...

Sarı mı bu çiçek sor?
Ne sorarsan sor...
Cevabı biliyorsa rengi farketmez...
Bil ki; cevap verir sana aslında o bitki...
Sor ... Duymuyorsan cevabı sen de yoksun demekki...

Seni var edeni bilmezsen, göremezsin....

Bütün bunlar ne?
Hayat !
Bir hisler bütünü..

Sen..
Bütünün parçası...
Bir parçası eksik ise bütün olmaz işte..

"Ben" dedikçe battı bütün güneşlerimiz ufukta..

Yazısız bir roman gibi hissetmediklerin..
Kapağı süslü, içi boş...
Bütün kahramanlar kağıdın içine saklanmış bağırıyor, küfrediyor, ateş ediyor sana..
Saklanma...
Gerçek değil yaşadıkların...Hissetmedikçe.
Varolmadıkça...!
Düşünmediğin anda yoklar...

Hayatın anlamı...
Şu gördüklerin değil..
Hislerin bütünüdür..

Düşündüklerin de gerçek değil belki ama ..
Sana ait...
O halde...

Varolun...

Yokluk yok zira....
Sıfır da yok..
Hiç sıfır gördün mü defterden başka bir yerde...?

1+1' le başlar hayat...

Sor şimdi kendine?
Hislerin bütünü ne ?