Pazar, Nisan 05, 2020

Var kere bir...


Oysa sen..
Şimdi çok uzaklarda..
Bir kuşun kanadında,
Bir kuşun kanadı kadar narin, 
Yokbeyaz-küllü gri bir bir tüy gibi,
Savrulup gidersin muamma diyarlara.

Saplı bir pergel gibi dönerim olduğum yerde,
Bir daha bir daha, kendimin üstünden geçerim..
Kaç memleket daha geçeceğim sana varmak için?
Kaç savaş daha başlayıp bitecek?
Sevdasız kurşunlar döşümü böyle delip de geçecek..

Sesinle dolu dünya,
Karda titreyen bir çiçeğin dalı gibi..
Bir ispinozun açlık şarkısı gibi,
Bacadan çıkan dumanın fısıltısı gibi..
Yayılır dağılır göklere, tüm dünya işitir de..
Sen duymazsın sesimi..
Saklandığım derin kuyularda, bağırırken ismini..
Toprağa salarken köklerini, 
Serpilirken başak başak, serpilirken güneşe doğru,
Güneşten çatlamış dudaklarıyla bir rençber bile duyar da beni,
Sen duymazsın...
Var kere bir eşittir yok eder, her seferinde...

Oysa sen..
Bir denizi aşıp hiç dönmeyecekmiş gibi giderken..
Ben, hep dönecekmişsin gibi severim seni..





Söz: Ülkü Tamer
Müzik: Mikis Theodorakis
(Seyhan Müzik)

Hiç yorum yok: