"Esmer sözler döküldü elâ gözlerinden,
Şükran..
Derin bir iz..
Açılan bir yara kadar..
Sessiz şarkılar zamanında, gözlerine bakarak geçtiğim Boğaz..
Düşündürdü bana duyduklarım, yitip gitmiş topraklarda atalarım,
Ne bedel biçildi onlara, ne kefen, sadece bir türkü kaldı garip Kerkük'ten."
Meçhule....
Silah çatıp türkü söyler askerler,
Türkü kadar yakmaz yaralar.
Kerkük'ten, Kırım'dan, Yemen'den, Şam'dan
Bin nâle yükselir, "nerede vatan" ?
Kumlara gömük yanık elleri,
Cüzdanını çalmış aç bir bedevi,
Yırtık cepkenine uzanmış eli,
Sımsıkı avucunda saçının teli,
Kızının başını okşarmış gibi,
Kumlara karışmış artık nefesi,
Şahadet etmeden vurulmuş belli,
Rüzgar olmuş geçmiş hevesi,
Görmeden yüzünü yeni bebesi,
İsimsiz şehid olmuş garip dedesi..
Çemen olmuş açmış, yemen çölünde,
Adını bilen yok, kayıp kabrinde,
Son öğünü somun ekmek çekirge,
Âh gâfil eline düşmesin Mekke !
Cepkeninde kum, kalbinde iman,
Anmaz artık seni o aziz vatan.
Meçhul ismini sayıklar kalpler,
Seni andıkça ağlar peygamber.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder