Sahi ayak izlerimiz kaldı mı o tahta iskelede ?
Güneş mi sildi yoksa rüzgâr mı?
Yoksa başka izler mi geçti üzerlerinden?
Hayallerimizin iskelesinden?
Sabah uykusuzları gibi kalkıp açtım denizi..
Nefesim sahilde sallar dalları
Gitsem de oradayım..
Serin, derin, senin delin..
Üşüme şimdi poyraza döndü yelim..
Dağlar var uzaktan bakınca küçülen.
Belki de o kadar küçükler sahiden,
Sihirli ellerin gibi,
Değdiği yeri bayram günü eyleyen
O hazan gülleri gibi yüzün,
Her gün başka gonca açan.
Bir sinemaya gitseydik ya da çay bahçesine,
Belki değişmezdi dünya,
Belki bütün istenenler olmazdı ama...
Yaşardık bir film karesinde
Ya da bir demli çay içinde..
Gülmek gerek şimdi...
Bütün konuştuklarımıza ve ürkek ellere rağmen..
Uzun, mütereddit kirpiklere rağmen,
Yalnız iskeleye bakıp..
Sıfır noktasına "geldik" deme vakti..
Hadi gidelim..
Silinmeyen izleri tazeleyelim...
Hiç bilmiyorken bile!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder